Terwijl Joni Mitchell de Amerikaanse westkust inpakt en Joan Baez hetzelfde doet rondom New York, heeft Chicago begin jaren zeventig een eigen folkheldin: Bonnie Koloc. Koloc is minder gehaaid dan Joni en Joan, maar samen met John Prine en Steve Goodman toch uiterst populair in de folkscene rondom Lake Michigan.
Veel verder heeft haar roem echter nooit gereikt en dat is zonde. Want mochten Joni, Joan en Bonnie een wedstrijd houden om te horen wie er het meeste bereik heeft; zet ik mijn geld op ons Bonnie. Niet dat ze mooier zingt dan haar collega’s, maar van de drie heeft zij de krachtigste stem en daarmee draagt ze moeiteloos haar derde plaat, simpel getiteld Bonnie Koloc.
Een dromerig koor opent het album waarna Koloc in Newport, Aug. 14 de luisteraar meeneemt naar een duidelijk niet altijd plooiloze thuissituatie. Dit thema komt de rest van het daardoor persoonlijke album regelmatig terug.
Bonnie is op haar sterkst in de ingetogen en melancholische nummers, waarin de begeleiding de ruimte krijgt die het verdient. Gitaar en piano zweven in Charmer sierlijk door de speakers. Alleen nog leunend op pianoakkoorden zingt Bonnie in Wind on the Water alsof ze elk moment door haar knieën kan zakken. Hier tegenover staan helaas ook een paar inwisselbare uptempo songs en momenten waarbij zang teveel de overhand neemt om te boeien.
Heel verrassend en vernieuwend is de muziek van Bonnie Koloc misschien niet, maar slecht is het allerminst. Met gebrek aan kwaliteit heeft het uitblijven van een grote doorbraak dus niets te maken. Meest voor de hand liggende reden is de twijfel die als een rode draad door Kolocs leven loopt. Even perfectionistisch als ambitieus wilde ze aan de ene kant alles (en acteren, en kunst maken en zingen) om vervolgens te weinig te ondernemen. Elk jaar liep ze verder achter op de rijzende sterren van zowel de west- als oostkust van Amerika.
Echt lekker makkelijk is haar muziek dus niet te vinden, dit in tegenstelling tot de platen van Joni Mitchell en vooral Joan Baez die per strekkende meter verkrijgbaar zijn. Toch is Bonnie het zoeken waard. Haar Chicago-folk in mineur volstaat in elke singer-songwriter-folk-collectie en fungeert mooi als soundtrack bij de naderende herfst.
Onlangs stofte Bonnie een reeks nummers af en bracht deze uit onder de titel Bonnie Koloc, Rediscovered. De release kreeg meerdere positieve recensies. Toch nog erkenning, maar wel veertig jaar te laat.
Bonnie Koloc, Newport, Aug. 14:
René
Geen opmerkingen:
Een reactie posten