Traditie in de Jaarbeurs

Uitgerekend bij mij om de hoek vindt twee keer per jaar de Mega Platen & CD Beurs plaats. Handelaren uit binnen- en buitenland laden de Utrechtse Jaarbeurs zo vol met muziek dat je een volle dag én beurs nodig hebt om dit evenement baas te kunnen. Afgelopen weekend was alweer de 38ste editie van deze topbeurs, die ik alleen mis als het echt niet anders kan. 

De ochtend begon voor mij uitzonderlijk goed bij een Brit met smaak. In zijn assortiment geen Neil Diamond of soortgelijke allemansvrienden, maar albums van formaat waarvoor hij een tientje per stuk wilde hebben. Per drie vroeg de beste man
€ 25,- en na wat spitwerk rekende ik zes lp’s af waarvan een paar al lange tijd op mijn verlanglijst stond. American Beauty van The Grateful Dead zonder krasje voor omgerekend minder dan € 10,-; beter wordt het niet. Verder gekocht bij de Brit: Iron Butterfly - Heavy, John Phillips, John Mayall’s Blues Brackers - Crusade, Phil Ochs - I ain’t marching any more en Led Zeppelin - In Through the Out Door. 

Nog geen twee uur binnen en nu al geslaagd. Maar dat is geen reden om weer naar huis te gaan. Er kan namelijk altijd meer bij. ‘s Middags vond ik twee platen van Arlo Guthrie, de zoon van Woody Guthrie. Ondertussen had ik mijn tas nog wat verzwaard met onder andere Force It van UFO, nóg eentje van Led Zeppelin (Physical Graffiti) en Venom (At War With Satan, inclusief promo-inlegvel voor Venom-merchandising met inmiddels ondenkbaar lage prijzen). 

De Mega Platen & CD Beurs is een begrip, al jaren. En terecht. Zo groot en veelzijdig als hier vind je het nergens. Niks mis met een bezoek aan de Rijnhal of de platenbeurzen in het Eindhovense PopEi, maar het zijn ommetjes in vergelijking met de marathon die je in de Jaarbeurs aflegt. Met bijna 500 kramen is het vrijwel onmogelijk om in één dag alles goed te zien. Een mooie reden om terug te blijven keren. Ik meld me weer op 13 april, bij de 39ste editie. Hopelijk is die Brit er dan weer bij. 

René