Elvis Presley is in 1977 niet veel meer dan een dikke clown die teert op zijn oude successen. En wat doet Elvis Costello? Die debuteert met My Aim is True en krabbelt talloze keren ‘Elvis is King’ op zijn platenhoes. Een ode aan The King? Of een schaamteloze poging om De Nieuwe Elvis te worden?
Een ding is duidelijk: Elvis Costello wacht je oordeel niet rustig af. Gewapend met zijn Fender Jazzmaster staat hij erbij alsof hij elk weerwoord per direct overhoop schiet. En die zelfverzekerdheid klinkt door over de hele plaat.
Declan McManus
Elvis Costello, een voormalige computertechnicus bij wie eigenlijk de naam Declan McManus in het paspoort staat, leerde de kneepjes van het muzikantenvak door in het Britse pubrockcircuit te spelen. In 1976 heeft hij genoeg van het demoniveau waarop hij tot dan opereert. Samen met begeleidingsband Clover (pas later ging Costello in zee met The Attractions) sluit hij zich op in de studio en 24 uur later staat hij weer buiten. My Aim is True staat op de band.
Dikke laag van muzikale details
De muziek op Costello’s debuut laat zich soms lastig vangen. Het is te scherp voor pop, maar de new-wave en punk waarmee hij vaak is verbonden, zijn ook niet duimendik aanwezig. In Miracel Man klinken zowel een schurende als glasheldere gitaren. Blam it on Cain begint bluesy als de tune van een tv-serie en geeft Costello de ruimte om vertellend te zingen. Tussen de grote lijnen van de nummers door, pielt ieder bandlid er vrij op los. Luister de plaat met een koptelefoon en je hoort een dikke laag van muzikale details. Trefzekere ballad
Alle drukte en energie van My Aim is True cirkelt uiteindelijk om één track: Alison. Een ingetogen en trefzekere ballad waarin Costello laat horen dat ook hij gewoon een gevoelige jongen is. Het is het hoogtepunt van zijn brutale debuut.
Een maand na de release van My Aim is True overlijdt Elvis Presley en mag Costello zich misschien niet de nieuwe, maar wel de overgebleven Elvis noemen. **** [René]
Elvis Costello - Alison:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten