Na twee albums en een stapel singles vindt zanger Glenn Danzig het begin jaren tachtig mooi geweest met zijn horror-punkband The Misfits. Hij bedankt zijn bandleden voor de fijne tijd en zet zijn brede schouders onder een zwaarder, obscuurder en groezeliger avontuur: Samhain. In plaats van agressief zingen over stripfiguren en B-films, schroeft Glenn het tempo terug en zet hij een frons op die hem de bijnaam Evil Elvis oplevert.
Zware kost dus, dat Samhain. Op hun tweede album (laat je niet misleiden door de III in de titel) November-Coming-Fire zet de band de toon met een onheilspellende intro waarin een donderde bas en synthesizers zijn te horen. Daarna gaat de boel los met afwisselend snelle songs en lome rock. Vooral bij de uptempo nummers doet Samhain nog aan The Misfits denken. Glenn zingt op dezelfde schreeuwerige manier en lijkt de band op te jutten nog sneller te spelen.
Het zijn echter de tragere nummers waar hij laat horen wat hij waard is. In Mother of Mercy is al deels de donkerbruine stem horen waarmee Genn later, onder de naam Danzig, uitgroeit tot een van de beste zangers binnen het harde genre. Wie zijn ogen sluit en een beetje fantaseert, hoort hier een bezeten Jim Morrison zingen.
Wanneer To Walk to Night en het stuwende Let the Day Begin door de speakers stampen is het duidelijk: Glenn Danzig heeft een stem als een grizzlybeer en deed zichzelf een beetje te kort met het springerige geschreeuw bij The Misfits.
Halverwege de plaat kijkt de ex-Misfit even achterom naar zijn oude werkgever. Misfitsnummer Halloween krijgt onder de naam Halloween II een Samhainjas aangemeten en wordt van een punksong omgebogen tot een slepend en mysterieus rocknummer. Het haalt het misschien niet bij het puntige origineel, maar laat mooi horen hoe Samhain rock, punk en zelfs gothic aan elkaar weet te knopen. Het levert de band terecht schouderklopjes in verschillende muziekkampen op.
Voor fans van Glenn is Samhain de logische schakel tussen het jongensachtige van The Misfits en het zwaardere, meer bluesy, Danzig waarmee hij na Samhain opeenvolgend vier meesterlijke platen aflevert.
Na die heilige vier begon het bij Evil Elvis jammerlijk te rammelen. Hij ontsloeg de legendarische bezetting van Danzig, ging klooien met Industrial invloeden en is tot de dag van vandaag niet helemaal de oude. Wie daar terecht om kan treuren, doet er goed aan om November-Coming-Fire te draaien en mijmerend te luisteren naar een Glenn Danzig die op stoom komt en zijn beste muziek dan nog moet schrijven.
René
To Walk The Night:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten