Hawkwind - Hall of the Mountain Grill (1974)

De mannen van Hawkwind nemen begin jaren zeventig een voorbeeld aan Pink Floyd, maar besluiten het iets ruiger aan te pakken. Ze gebruiken wat meer drugs, wassen hun haar minder vaak en draaien hun versterkers verder open. Om het af te maken, laten ze een danseres met cup D over het podium zwieren.

Lemmy

Nobel, maar het was achterin de muziekgeschiedenisboeken beland wanneer hun bassist Lemmy niet voor zichzelf was begonnen. Nadat Lemmy het na drie Hawkwind-platen voor gezien houdt, groeit hij met zijn band Motörhead uit tot een levende legende. Hawkwind is sindsdien vooral 'de oude band van legende Lemmy'.

Hypnotiserend
Verwacht van Hawkwind echter geen smerige heavy rock, zoals Motörhead die speelt. De band tapt uit het spacerock-vaatje wat zoveel betekent als gitaren met echo, veel synthesizers en uitstapjes richting psych. Zo zorgt een herhalende groove in het bijna zeven minuten durende openingnummers voor een hypnotiserend sfeer. Uiteindelijk blaast een sax je weer bij de les waarna de band je wederom laat wegdrijven met een instrumental vol toetsen en strijkers.

Stonerrock

Op kant A golven de nummers vanwege lange instrumentale passages in elkaar over en dit zorgt voor een wat onsamenhangend geheel. Op Kant B is meer context te horen en dit zijn meteen de momenten waarop Lemmy de microfoon grijpt. Met een herkenbare, maar nog iets minder verrot gerookte, stem duwt hij de ruigere nummers vooruit. Beter Believe It klinkt als een voorloper van de stonerrock. Lost Johnny koerst op eenzelfde manier door; een gitaar met fijne overdrive, een dikke bas, hier en daar wat geluidseffecten en ome Lemmy aan het roer. De psychedelische uitstapjes op The Hall... zijn goed bedoeld, maar dit zijn de nummers waarmee Hawkwind indruk maakt.

Immense lading spacerock

Hawkwinds discografie telt inmiddels dertig studioalbums. Bijt je vooral niet stuk op deze immense lading spacerock, houd het gewoon bij de Mountain Grill of het dikke vette live-album Space Ritual. Eenmaal Lemmy's oude band in huis, is immers voldoende om te showen dat je je klassiekers kent. ****

[René]

Hawkwind - Lost Johnny: