Zit je als cowboy in 1973 net lekker boven een grote bier in je favoriete bar, begint op het podium een neger in een groen pak country te zingen. Het overkwam de gasten van Randy’s Rodeo te Texas, ook wel bekend als de ‘finest western dance hall’. Naast lekker dansen kon je er bowlen en af en toe boekte Randy een artiest. O.B. McClinton, bijvoorbeeld.
O.B. McClinton heet nog gewoon Obie Burnett wanneer hij in opgroeit Memphis, Tennessee. Zijn muzikale ambities brengen hem in eerste instantie bij de R & B. Zo schrijft hij voor de dikke soulstrot van James Carr onder andere You Got My Mind Messed Up en A Man Needs a Woman.
Maar O.B’s muzikantenhart gaat pas echt sneller kloppen van de countrymuziek de hij op de radio hoort. Hank Williams is zijn held en McClinton kiest voor zijn grote liefde; hij gaat country spelen en is daarmee letterlijk een zwart schaap in de door rednecks bevolkte westernwereld. Met gevoel voor zelfspot noemt McClinton zichzelf een Chocolate Cowboy.
Helemaal de enige is O.B. niet. Charley Pride timmert als zwarte countryman succesvol aan de weg en dit is Stax Records ook opgevallen. Ze kunnen wel een Chocolate Cowboy gebruiken. Het soullabel heeft zojuist met Enterprise Records een zijlabel opgezet waarbij ruimte is voor andere genres. McClinton tekent een contract bij Enterprise en neemt een paar platen op, waaronder een liveregistratie van die avond in Texas.
Met een haast lachwekkend lage stem start O.B. zijn set in Randy’s Rodeo. Het opzwepende hitje Don’t Let the Green Grass Fool You galoppeert zelfverzekerd door de bar. Het nummer klinkt, gesteund door een viool en achtergrondkoortje, overtuigend. O.B. zingt niet alles even zuiver, maar speelt verder prima country. Best verrassend voor iemand met de looks van een soulman.
Kort na de goede start wil meneer McClinton de sympathie van de western dance hall winnen en solliciteert hiernaar met overbodige en domme grappen. Als Bert van Ernie hinnikt hij in de microfoon. Hoorde je eerst nog country, opeens luister je naar een stukje cabaret van een man die hiervoor geen talent heeft. Na ieder overbodig intermezzo telt de band onverstoord af en wiegt de zaal weer mee met een tranentrekker als The Lord Knows I’m Drinking.
Deze aanpak maakt Live at Randy’s Rodeo geen plaat om lekker af te luisteren. Luisteraars die dit toch doen, worden halverwege kant B gestraft met Obies sneue imitatie van Elvis Presley en diens Heartbreak Hotel. Helemaal aan het einde geeft McClinton ze een trap na door nog een keer Don’t Let the Green Grass Fool You in te zetten, inderdaad hetzelfde nummer waarmee hij zijn show begon. En dat was het dan.
Vijf jaar later maakten een andere groep iets meer indruk in Randy’s Rodeo. De Sex Pistols verblijdde de bar met een bezoek tijdens hun enige Amerikaanse show. Het werd een veldslag. Bassist Sid Vicious kreeg tijdens het eerste nummer een bierglas in zijn gezicht en vervolgde het optreden met een smoel vol bloed. Kijk McClinton, zo kan het ook.
O.B. McClinton heet nog gewoon Obie Burnett wanneer hij in opgroeit Memphis, Tennessee. Zijn muzikale ambities brengen hem in eerste instantie bij de R & B. Zo schrijft hij voor de dikke soulstrot van James Carr onder andere You Got My Mind Messed Up en A Man Needs a Woman.
Maar O.B’s muzikantenhart gaat pas echt sneller kloppen van de countrymuziek de hij op de radio hoort. Hank Williams is zijn held en McClinton kiest voor zijn grote liefde; hij gaat country spelen en is daarmee letterlijk een zwart schaap in de door rednecks bevolkte westernwereld. Met gevoel voor zelfspot noemt McClinton zichzelf een Chocolate Cowboy.
Helemaal de enige is O.B. niet. Charley Pride timmert als zwarte countryman succesvol aan de weg en dit is Stax Records ook opgevallen. Ze kunnen wel een Chocolate Cowboy gebruiken. Het soullabel heeft zojuist met Enterprise Records een zijlabel opgezet waarbij ruimte is voor andere genres. McClinton tekent een contract bij Enterprise en neemt een paar platen op, waaronder een liveregistratie van die avond in Texas.
Met een haast lachwekkend lage stem start O.B. zijn set in Randy’s Rodeo. Het opzwepende hitje Don’t Let the Green Grass Fool You galoppeert zelfverzekerd door de bar. Het nummer klinkt, gesteund door een viool en achtergrondkoortje, overtuigend. O.B. zingt niet alles even zuiver, maar speelt verder prima country. Best verrassend voor iemand met de looks van een soulman.Kort na de goede start wil meneer McClinton de sympathie van de western dance hall winnen en solliciteert hiernaar met overbodige en domme grappen. Als Bert van Ernie hinnikt hij in de microfoon. Hoorde je eerst nog country, opeens luister je naar een stukje cabaret van een man die hiervoor geen talent heeft. Na ieder overbodig intermezzo telt de band onverstoord af en wiegt de zaal weer mee met een tranentrekker als The Lord Knows I’m Drinking.
Deze aanpak maakt Live at Randy’s Rodeo geen plaat om lekker af te luisteren. Luisteraars die dit toch doen, worden halverwege kant B gestraft met Obies sneue imitatie van Elvis Presley en diens Heartbreak Hotel. Helemaal aan het einde geeft McClinton ze een trap na door nog een keer Don’t Let the Green Grass Fool You in te zetten, inderdaad hetzelfde nummer waarmee hij zijn show begon. En dat was het dan.
Vijf jaar later maakten een andere groep iets meer indruk in Randy’s Rodeo. De Sex Pistols verblijdde de bar met een bezoek tijdens hun enige Amerikaanse show. Het werd een veldslag. Bassist Sid Vicious kreeg tijdens het eerste nummer een bierglas in zijn gezicht en vervolgde het optreden met een smoel vol bloed. Kijk McClinton, zo kan het ook.
Don't Let The Green Grass Fool You:
René
Geen opmerkingen:
Een reactie posten