Arme Sandy Denny viel in maart 1978, terwijl ze met haar ouders op vakantie was in Cornwall, van de trap. Ze schudde een paar keer haar hoofd, krabbelde overeind en ging verder met haar leven. Tot een maand later. Uit het niets zakte ze in elkaar bij een vriend thuis en overleed vier dagen later aan een hersenbloeding. Het opperwezen van de Britse folkrock werd slechts 31 en een schokgolf trok door de Engelse muziekwereld. De op de klassieke Engelse folk geënte rock van bands als Fairport Convention, Steeleye Span en Pentangle was van de late jaren zestig tot ver in de jaren zeventig, naast ‘reguliere’ top 40- pop en hardrock, met afstand de dominante stroming in het Britse muzieklandschap geweest. En Sandy Denny een dominante figuur. Eerst als zangeres van de populairste band, Fairport Convention, en later als zangeres van Fotheringay en maker van soloalbums. Ze verdiende in rap tempo haar sporen als beste ‘moderne’ folkzangeres van Engeland. Ik kan als argeloze luisteraar alleen maar zeggen dat die reputatie terecht is. Als er engeltjes bestaan, zingen ze als Sandy.
The North Star (…) is Denny’s eerste soloalbum, dat ze maakte omdat haar band Fotheringay uiteengevallen was. De plaat ademt grotendeels de sfeer van een herfstdag; terwijl buiten de regen op de ramen striemt en de plu’s van mensen omklappen zit je voor de haard met de dikke gebreide sokken aan die je oma gemaakt heeft. Op de achtergrond spint een kat en op het fornuis pruttelt rustig een stoofpot. Terwijl je halfaandachtig door een boek bladert, dwaalt Sandy op de achtergrond als welkom gezelschap door je kamer heen. Comfortabel, nietwaar? Juist. Alle liedjes op deze plaat klinken als een levensverhaal op zich; gelaagd, met onverwachte akkoordenwisselingen, schitterende zanglijntjes en dito teksten. De band blijft goeddeels rustig op de achtergrond, kundig spelend en Sandy alle ruimte gevend om in al haar glorie over haar melodieën heen te zweven. Af en toe, zoals bij Down in the Flood (een Bob Dylan cover), mogen andere bandleden (waaronder Fairport-veteraan Richard Thompson) ook een stukje zingen en laten horen dat ze kunnen rocken. Ook hier hoor je hoe goed de muzikanten op elkaar ingespeeld zijn. Het klinkt allemaal even fantastisch.
Voornamelijk bij nummers als Next Time Around en John the Gun is te horen hoe mooi folkrock kan zijn. In deze nummers is het talent van Denny om originele teksten en muziek te schrijven optimaal hoorbaar en valt zelfs de ongetrainde luisteraar de gelaagdheid en het uitzonderlijke zangtalent op. Het enige dat er op de kwaliteit van deze plaat af te dingen valt is dat er, vooral voor een niet-liefhebber van het genre, veel nummers zijn die een beetje op elkaar lijken. De liefhebber zal tegenwerpen dat je een winnend plan niet moet aanpassen, en ik zal ‘m geen ongelijk geven. We hebben maar mazzel dat Sandy in de jaren voor haar onfortuinlijke dood een oeuvre bijeen geschreven, gezongen en gespeeld heeft dat groot genoeg is om op zijn minst een hele herfst mee te vullen. Meer heb je namelijk niet nodig. Voornamelijk haar eerste drie solo albums en haar werk met Fairport Convention zijn zeer de moeite waard. Terwijl u daarnaar zoekt, vraag ik mijn oma vast om een nieuw paar zelfgebreide sokken en schaf ik mezelf een kat aan. Fijne herfst.
Tom
Next Time Around schreef Denny voor haar voormalige vriendje Jackson C. Frank. Een tragische figuur die leed aan drankzucht en depressie en die berooid overleed in 1999. Het was hem slechts gegund één plaat te maken. Deze plaat werd later legendarisch. En terecht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten