Marvin Gaye - Here, My Dear (1978)

Of meneer Gaye even de opbrengst van zijn eerstvolgende plaat voor een groot deel aan zijn ex-vrouw wil overmaken, aldus de scheidingspapieren die soulman Marvin Gaye in 1975 bij de post vindt. Nu was Marvin de kwaadste niet en daarnaast hij had weinig keuze. Zijn eerstvolgende album schrijft hij dus speciaal over en voor zijn verse ex. Het resultaat: Here, My Dear. Vier dikke plakken liefdesverdriet, frustratie en verwijten. En dat het mag smaken.

Bezitterige bitch
Met een warme stem en uithalen die Marvin geen moeite lijken te kosten, legt hij het de luisteraar haarfijn uit: zijn ex-vrouw is een jaloerse, bezitterige bitch die hem heeft voorgelogen. Wat begon als een sprookje (I Met a Little Girl) brokkelt af tot een drama waarbij de ene partij de ander schaamteloos uitzuigt (Is That Enough). 

Gebroken Gaye
Tijdens Marvins betoog stelt de band zich dienstbaar op. Funky baslijnen, een fijne wah wah en de nodige toetsen geven de gebroken Gaye een steun in de rug. De nadruk ligt op de teksten, en terecht; de soulman wil zijn verhaal kwijt. Helaas ontbreekt bij de LP een tekstvel waardoor je goed moet luisteren om sommige steken onder water niet te missen. 

Dikke vette saxofoon 
Tussen de woede en verwijten door, laat Marvin zijn schild soms zakken en dit zorgt voor mooie momenten. In het einde van Everybody Needs Love perst meneer de tekst uit zijn tenen terwijl hij onder ogen ziet wat hij moet missen nu zijn verkering uit is. In Sparrow smeekt hij indirect om herstel van zijn oude bestaan. Erg fijn is de dikke vette saxofoon die hier en daar de ruimte krijgt. Soms moet je de muziek laten spreken. Marvin verstaat dit kunstje niet altijd, bijna elk lied zit ramvol tekst, maar wanneer hij toch een stap opzij doet voor de instrumenten is het raak. Luister naar woedende sax in Sparrow en de manier waarop Is That Enough afsluit met een knap samenspel tussen toetsen, sax en gitaar. Zeg maar niets meer, zong Hazes ooit en zo is het hier maar net. 

In herhaling
Of al dat verdriet van mister Gaye nu per se over vier platen uitgesmeerd moest worden, valt te betwijfelen. Halverwege de rit ben je bijgepraat en vraag je je af waarmee Marvin verder nog aan denkt te komen. Zelf weet hij het ook niet precies. Hij vlucht in een trip (A Funky Space Reincarnation) en valt in herhaling (When Did You Stop Loving Me, When Did I Stop Loving You komt in drie versies voorbij). Het is hem vergeven. Door zijn openhartigheid ben je Marvin Gaye als een vriend gaan beschouwen. En naar een vriend blijf je luisteren, ook wanneer hij in herhaling valt. **** [René] 

 Marvin Gaye - Is That Enough: