Billy Preston - It's My Pleasure (1975)

Ik had in de jaren zeventig graag door het adresboekje van Billy Preston gebladerd. Eric Clapton bij de C. Stevie Wonder bij de W. J: Mick Jagger. George Harrison: H. Of voor het gemak bij de B, van the Beatles, samen met de telefoonnummers van Paul, John en Ringo.

Stevie Wonder
Billy kende iedere belangrijke muzikant en speelde onder andere mee op Let it Be en Sticky Fingers. Stevie Wonder, op zijn beurt, blaast een paar nummers mee op Billy’s soloplaat It’s My Pleasure. 

Wanneer je zou beweren dat het hele album door Stevie Wonder is gemaakt, zou ik het ook hebben geloofd. It’s My Pleasure staat vol door hem groot gemaakte swingende, funky soul met een hoofdrol voor toetsen. Liever te veel dan te weinig. Preston had aan één piano niet genoeg en sleepte tevens een clavinet, elektrische piano en reusachtige T.O.N.T.O. de studio in. 

Veelzijdig binnen de lijntjes

Hierdoor klinkt zijn soloplaat binnen de lijntjes van Wonder-soul redelijk veelzijdig. Dan weer stampt de soul uit zijn synth (titeltrack It’s My Pleasure). Een nummer later begeleidt Billy zichzelf alleen op piano en richt daarmee knap de aandacht op zijn zang. Kant A met uitschieters That’s Life en het funky Found the Love hebben we dan al gehad.

Alles zit keurig in elkaar. Zang, toetsen naar keuze en bas trekken gemoedelijk met elkaar op. Op twee nummers (Do It While You Can en de  eerder genoemde titelsong) voorziet collega Wonder op harmonica Billy’s composities van een vrolijke noot. 

Trippen 
Op zich prima muziek, maar ik ken soul met meer smoel en Stevie Wonder staat reeds breeduit in mijn kast. Nu is Preston wel iets obscuurder dan ome Stevie. Zo neemt hij op I Can’t Stand It uitgebreid de tijd om instrumentaal te trippen op zijn toetsen. Moet kunnen. Het maakt It’s My Pleasure een beetje avontuurlijk.

Huis in brand
Sowieso was Preston een man met verrassende trekjes, zo werd een aantal jaar na de release van deze soloplaat wel duidelijk. Vooral die keer toen hij zijn huis in brand stak, keken zijn muziekvrienden even vreemd op. Toen Billy kort daarna een minderjarige prostituee molesteerde, omdat deze eenmaal zonder onderbroek aan een als vrouw verkleedde man bleek te zijn, is de naam Preston in een aantal adresboekjes wellicht van een vraagteken voorzien. Een wat tragisch eind van een man met kwaliteit. In 2006 overleed hij. Gelukkig heb ik de poster nog, een extraatje bij de promopersing van de beste Stevie Wonder-plaat die niet van Stevie Wonder is. *** [René]

Billy Preston - It’s My Pleasure: