Tracy Nelson
- Mother Earth (1972)

Toen ik Tracy Nelson alleen nog van gezicht kende, hoopte ik dat ze snikkende folksongs speelde. Maar eenmaal onder de naald blijkt Tracy muziek te maken die in de hoek van blues, rock en soul thuishoort. Ook goed. Haar band Mother Earth swingt en vult elk gaatje op met een gitaarriedeltje of extra akkoord. Nelsons soulstem past goed bij de stuwende muziek van de band. Jammer genoeg was dat nog niet goed genoeg en zo werd besloten om Tracy een duw in de rug te geven met een achtergrondkoor. Elk refrein krijgt daardoor de sfeer van een gospel en dit maakt de nummers jammerlijk braaf. Nu waren de bandleden van Mother Earth niet helemaal gek. In een beheerst nummer als The Same Old Thing nemen de gitarist en pianist de ruimte om efkes door te pakken. Gitarist Jack Lee speelt een bluesy solo, pianist Andrew James geeft antwoord en kaatst de bal weer naar Jack. Samen met op de achtergrond een knorrende orgel geven deze uitstapjes de plaat een sporadisch scherp randje. Helaas blijft het allemaal binnen de lijntjes. Tracy en Mother Earth houden het bij flirten, maar daarmee bereik je helaas nooit een climax. Op kant B komt Tracy iets meer los. Het is allemaal minder afgemeten en de nummers klinken wat losser. Staying Home and Singing Homemade Songs heeft een mooie hangerige sfeer. The Memory of your Smile is ouderwetse country en laat de elders storende achtergrondkoortjes voor even op de juiste plek vallen. Toch kan dit niet voorkomen dat Tracy klinkt als Janis Joplin zonder zweet en tranen. Het is alsof ze toevallig te horen kreeg dat ze goed kon zingen en toen pas voor de muziek koos. Een rationele keuze die is terug te horen in de muzikale, maar vlakke nummers. Tracy Nelson en haar Mother Earth klinken als Conservatoriumstudenten. Er is geen speld tussen hun muziek te krijgen terwijl iets meer gerammel juist welkom was geweest. Tracy ligt er niet wakker van. Waar Janis Joplin al op 27-jarige leeftijd kapot ging aan de sixties, hield Tracy er een braver bestaan op na. Ze leeft nog steeds, omringt zich graag met lekker veel honden (een rode draad die op haar oude platen al opviel) en lijkt zich niet bezig te houden met sex, drugs of rock ’n roll. Zet haar maar neer op de plaatselijke braderie om de avond feestelijk af te sluiten. Dat is voor gewone Treesje al gek genoeg.

// René

Geen opmerkingen:

Een reactie posten