Luister het openingsnummer van Orchid, het debuut van Opeth, en je hoort alle facetten waarmee de Zweedse metalband zal uitgroeien tot een van de beste bands in het harde genre.
Nu duurt het nummer niet minder dan 14 minuten, dus de band heeft de tijd om te te pakken. En dat doet het. Slepende melodieën, vette drums, grunts, cleane zang bijgestaan door afwisselend akoestische partijen en metalakkoorden. Hoor hier de winnende formule van Opeth. In een kwartier tijd legt de band de kaarten op tafel en stelt zich daarmee voor als een zeldzaam veelzijdige groep.
Brein achter zoveel muzikaliteit heet Mikael Åkerfeldt. Gitarist, zanger en fanatiek platenverzamelaar. En dat laatste verklaart iets van de kracht van Opeth. Jazz, prog, rock, psych; Åkerfeldt heeft het allemaal in zijn platenkast staan, sleept het mee naar de oefenruimte en geeft het een plek in Opeth. Precies op het juiste moment zet hij zijn muzikale bagage in.
Zware akkoorden veranderen in akoestische, dromerige passages om vervolgens bijna de bocht uit te vliegen met een lyrische solo. (Forest of October). Eerder werd de toon gezet met een instrumentaal nummer op piano (Silhouette). Under the Weeping Moon begint als black metal loopt over in folk en sluit af als heavy metal. In The Twilight Is My Robe hoor je jazzy solo’s.
De veelzijdigheid en perfecte nuances liggen op Orchid soms íets teveel verscholen onder een laag hard metaal. Vooral de zang zal pas op latere albums echt tot zijn recht komen wanneer Åkerfeldt vaker helder zingt dan schreeuwt, zoals op Orchid vaak het geval is.
Het zijn de onvermijdelijke schoonheidsfoutjes op het droomdebuut van een band die een soms wat ingeslapen genre nu al negen topalbums lang bij de les houdt.
Opeth - In The Mist She Was Standing:
René
Geen opmerkingen:
Een reactie posten