Jessi Colter was een outlaw, lid van de club country-artiesten die eind jaren zestig het gelikte Nashvillegeluid de rug toekeert om country te spelen die rauwer en ruwer klinkt. Gesteund door haar muzikale man en sheriff Waylon Jennings (waarmee ze ook een aardig mopje mocht koken) levert Jessi in de jaren zeventig een stapel succesvolle platen af.
Slide guitars en soul
Op haar tweede album, I’m Jessi Colter, schakelt ze beheerst tussen slide guitars en de soul. Na een lange aanloop van twee tamme nummers klinkt in het
zelfverzekerde Come on In eindelijk een Jessi om serieus te nemen. Een droge beat, lekker basloopje en uitdagende zang trekken de aandacht. Een Jessi houdt deze tot het einde van Kant A vast. In You Ain’t Never Been Loved knoopt ze haar broeierige teksten feilloos aan een tokkelende gitaar. Een laid back solo van de slide guitar rondt het geheel perfect af. Love’s The Only Chain is een soulstamper, inclusief koortjes en toeterende blazers.
Kwaliteit van toen
Helaas komt daarmee de piek van de plaat ten einde. Op Kant B staat een aantal redelijke nummers. Met I’m not Lisa schopte onze outlaw het zelfs tot een hit, 35 jaar later is best te begrijpen hoe de ingetogen piano en dramatische strijkers in dat nummer toentertijd indruk maakten. En What Happened to Blue Eyes klinkt dankzij Jessi's krachtige zang opvallend bombastisch. Je moet alleen erg je best doen om de kwaliteit van toen nu nog terug te horen. En dan nog slaat mevrouw je nergens echt van je hoeven.
Saloon
Voor de plaat van een outlaw klinkt I'm Jessi Colter teleurstellend braaf. Als een verloren uurtje in de saloon, wanneer alle interessante mensen allang de klapdeurtjes uit zijn.
Jessi had beter meer ruimte kunnen geven aan Jim Gordon. Hij speelt nu een bescheiden rol op de hoorn, maar deze befaamde sessiemuzikant (meneer schreef mee aan Clapton's hit Layla) timmerde in 1983 zijn moeder met een hamer de dood in en zit sindsdien te treuren achter de tralies in San Luis Obispo. Grote kans dat zijn verwarde geest voor de scherpe randjes had kunnen zorgen, waaraan het I’m Jessi nu jammerlijk ontbreekt. **
[René]
Geen opmerkingen:
Een reactie posten